SonraEkmek kırıntısı gibiDökülüşü geldi aklımaÇocuklarınSavurup bir yalnızlığın bağrına öfkemiNar kırmızısı bir gülüşEllerinin çamurundan sürülmüşSanki güneşeDünya kapkarası olmuş yangınında beklemelerimin